Μέγα Λιβάδι

Απόσταση από τη Χώρα: 11,2 χλμ.
Απόσταση από το Λιβάδι: 15,4 χλμ.

Το Μέγα Λιβάδι είναι ένας οικισμός που δημιουργήθηκε στον ομώνυμο απάνεμο όρμο τη δεκαετία του 1880, όταν τα μεταλλεία της Σερίφου βρίσκονταν στο απόγειό τους. Εκτός από κατοικίες των εργατών υπήρχαν αστυνομικός σταθμός, χημείο, σχολείο, παντοπωλεία, καφενεία και ταβέρνες. Οι κάτοικοι την εποχή εκείνη έφταναν τους επτακόσιους.
Μετά τον ερχομό του Εμίλ Γκρώμαν (Emile Grohmann), μεταφέρονται εδώ το 1890 τα γραφεία της εταιρίας «Σέριφος-Σπηλιαζέζα» που εκμεταλλευόταν τα μεταλλεία του νησιού. Στεγάζονταν στο Διοικητήριο, ένα νεοκλασικό κτίριο στο αρχιτεκτονικό στυλ του Ερνστ Τσίλλερ (Ernst Ziller), του οποίου τα ερείπια στέκουν ακόμα στην άκρη της παραλίας. Μπροστά από την είσοδό του βρίσκονται δύο φοίνικες, μάρτυρες του ένδοξου παρελθόντος.
Σε μικρή απόσταση βρίσκεται και το μνημείο των μεταλλωρύχων που έχασαν τη ζωή τους στην εξέγερση του 1916. Σημαντικό φωτογραφικό υλικό και πετρώματα θα δείτε επίσης στο Λαογραφικό Μουσείο, στην Κάτω Χώρα.
Λίγα κατοικημένα σπίτια έχουν απομείνει πια στον οικισμό, αλλά λειτουργούν δύο παραθαλάσσιες ταβέρνες. Στην είσοδό του θα βρείτε τον Άγιο Νικόλαο, ένα άριστα συντηρημένο εκκλησάκι που αξίζει να επισκεφθείτε.
Στην αριστερή πλευρά του όρμου θα δείτε εγκαταστάσεις των μεταλλείων, όπως τη σκάλα φόρτωσης, βαγονέτα μεταφοράς σιδηρομεταλλευμάτων, ερείπια κτιρίων και ράγες που διατρέχουν την πλαγιά από στοά σε στοά. Κοντά στη σκάλα φόρτωσης, στην περιοχή του «Αλμυρού», υπάρχει πηγή που αναβλύζει χλιαρό ιαματικό νερό. Στο σημείο αυτό ο Γκρώμαν είχε κατασκευάσει λουτρά με σκοπό να χρησιμοποιούνται από τους εργάτες για θεραπευτικούς λόγους – κτίσματα που δεν σώζονται σήμερα.
Ψηλότερα βρίσκεται η είσοδος μιας στοάς που διαπερνάει το λόφο και καταλήγει στην πλαγιά πάνω από το Μαλλιάδικο και τον Καλόγερο, αλλά απαιτείται έμπειρος συνοδός γιατί κρύβει μερικά πολύ επικίνδυνα σημεία.